Em              Am          Em           Am           Em

من این پایین نشستم سردو بی روح     تو داری میرسی به قلّه ی کوه

Em               Am                  Em                   Am

داری هر لحظه از من دور می شی     ازم دل میکنی مجبور می شی

Em                    Am                   Em                 Am

تا مه راه و نپوشونده نگام کن           اگه رو قلّه سردت شد صدام  کن

Em      Am7       Am            Em      Am7          Am

یه رنگ مرده از رنگین کمونم         من این پایین نمی تونم بمونم

Em                            Am               Em                    Am

منم اونکه تورو داده به مهتاب          کسی که روتو می پوشونه تو خواب

Em         Am7       Am           Em       Am7         Am

کسی که واسه آغوش تو کم نیست     میخوام یادم بره دست خودم نیست